2300 ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய கல்வெட்டு.

இரண்டாயிரத்து முந்நூறு ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட பழந்தமிழ் (தமிழ்ப் பிராமி) எழுத்துப் பெறிப்புப் பெற்ற மூன்று சங்ககால நடுகற்களை முதன் முதலாகத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழக கல்வெட்டியல் மற்றும் தொல்லியல் துறையினர் கண்டுபிடித்துள்ளனர். தமிழகத்தில் தேனி மாவட்டம் ஆண்டிப்பட்டி வட்டத்தில் அமைந்துள்ள புலிமான்கோம்பை என்ற சிற்றூரில் இந்நடுகற்கள் அண்மையில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. இச்சிற்றூரான புலிமான்கோம்பை வைகை ஆற்றின் தென்கரையில் வத்தலக்குண்டிலிருந்து தெற்கே 15 கி.மீ தொலைவிலும், ஆண்டிப்பட்டியிலிருந்து 19 கி.மீ தொலைவிலும் அமைந்துள்ளது. இந்தியாவில் இதுவரை கண்டுபிடிக்கப் பட்டவற்றில் மிகப் பழமையானவை என்ற பெருமையை இந்நடுகற்கள் தட்டிச் செல்கின்றன. வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க இச்சங்ககால நடுகற்களின் கல்வெட்டுப் பொறிப்பு இதுவரை தமிழகத்தில் கிடைத்த பழந்தமிழ் (தமிழ் பிராமி) கல்வெட்டுகளில் காலத்தால் முந்தியதாகும். மூன்றடி உயரமும் ஒன்று முதல் ஒன்றரை அடி அகலமும் கொண்ட இந்நடுகற்கள் நிலத்தில் ஓர் அடி ஆழத்தில் நடப்பட்டிருந்தன. இந்நடுகற்கள் சங்ககாலத்தைச் சார்ந்த முதுமக்கள் தாழிகளை உட்கொண்ட ஈமச் சின்னத்தின் ஒரு பகுதியாக நடப்பட்டிருந்ததால் தமிழக வரலாற்றாய்விலும் சங்ககால ஆய்விலும் சிறப்பான இடத்தை இவை பெற்றுத் திகழ்கின்றன. சங்க இலக்கியங்களில் குறிப்பிடப்பெறும் நடுகற்கள் தற்பொழுது முதன் முதலாகக் கிடைத்துள்ளதால் சங்க இலக்கிய ஆய்விற்கு ஒரு புதிய பரிமாணம் கிடைத்துள்ளது. இதுகாறும் தமிழகத்தில் சமணர் உறைவிடங்களிலேயே பழந்தமிழ் (தமிழ் பிராமி) கல்வெட்டுகள் கண்டறியப்பட்டுள்ளன. இவ்வரிய கண்டுபிடிப்பின் மூலம் தமிழக மக்கள் பரவலாக எழுத்தறிவு பெற்றிருந்தனர் என்பது உறுதிப்படுகிறது. ஈமச் சின்னத்த்ன் ஒரு பகுதியாகக் காணப்பெற்ற இந்நடுகற்கள் விவசாயத்திற்காக நிலம் பண்படுத்தப் பெற்ற பொழுது அப்புறப்படுத்தப்பட்டுக் கிடந்தன. பின், கால ஓட்டத்தில் மண்ணுக்குள் புதையுண்டும் போயின. ஏராளமான முதுமக்கள் தாழிகள் புலிமான் கோம்பையிலும், பரல் உயர் பதுக்கைகள் இவ்வூரின் எதிர்ப்புறம் வைகை ஆற்றின் வடகரையில் அமைந்துள்ள பூம்பட்டியிலும் காணக்கிடைக்கின்றன. புலிமான் கோம்பைக்குக் கிழக்கே இரண்டு கி.மீ தொலைவில் அமைந்துள்ள தெப்பத்துப்பட்டி என்ற சிற்றூரில் ஈமச்சின்னங்கள் காணப்படுவதால் சங்ககாலத்தில் இப்பகுதி சிறந்த நிலையில் இருந்திருக்க வேண்டும் என்பது உறுதிப்படுகிறது. கிடைக்கப் பெற்ற மூன்று நடுகற்களுள் ஒன்றில் "கல்பேடு தீயன் அந்தவன் கூடல் ஊர் ஆ கோன்" என்ற எழுத்துப் பொறிப்புள்ளது. இதற்கு, கூடல் ஊரில் நடைபெற்ற ஆகோள் பூசலில் உயிர் நீத்த பேடு தீயன் அந்தவன் என்பவனுக்கு எடுப்பித்த கல் எனப் பெருள் கொள்ளலாம். ஆ கோள் என்பதற்குப் பகைவரின் பசுக்களைக் கவர்தல் என்று பொருள் கொள்வதால் இது வெட்சிப் பூசலில் (போரில்) ஈடுபட்ட வீரனுக்கு எடுக்கப் பெற்றதாகும். சங்க இலக்கியமான மலைபடுகடாம். "கல்லெறிந்து எழுதிய நல்லரை மரா அத்த, கடவுள் ஓங்கிய காடு ஏசு கவலை" என்று கூறுகிறது. " எந்தைமுன் நில்லன்மின் தெவ்வீர், பலர் என்ஐ முன்னின்று கல் நின்றவர்" என்பதும் கவனிக்கத் தக்கது. கல் என்ற சொல் நடுகல்லையே குறிப்பதாக எடுத்துக் கொள்ளலாம். ஆகோளைப் பற்றி வரும் தெளிவான முதல நடுகல் இது என்பது இங்குக் குறிப்பிடத்தக்கதாகும். தொல்காப்பியம் இதனை "ஊர் கொலை ஆகோன் பூசன் மாற்றே" (தொல். 20:3) என்று கூறும். அடுத்த நடுகல்லின் முன்பகுதி உடைந்து போய் உள்ளது. கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டிற்கும் முற்பட்ட பழந்தமிழ் (தமிழ்ப் பிராமி) வரிவடிவத்தில் எழுதப் பெற்ற இந்நடுகல்லில் இரு வரிகள் காணப்பெறுகின்றன. முதல் வரி "....அன் ஊர் அதன்" என்றும் இரண்டாவது வரியில் "......ன் அன் கல்" என்றும் காணப்பெறுகின்றன. அடுத்த நடுகல்லில் "வேள் ஊர் பதவன் அவ்வன்" எனக் காணப்பெறுகிறது. இதற்கு வேள் ஊரைச் சார்ந்த பதவன் அவ்வன் என்பவனுக்கு எடுக்கப் பெற்ற நடுகல் எனப் பொருள் கொள்ளலாம். மேற்குறிப்பிட்ட மூன்று நடுகற்களில் இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது நடுகற்கள் கி.மு.மூன்றாம் நூற்றாண்டிற்கும் முற்பட்ட காலத்தைச் சேர்ந்தவையாகும். ஆகோளைப் பற்றிக் குறிப்பிடும் முதல் நடுகல் கி.மு. மூன்றாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்ததாகக் கணக்கில் கொள்ளலாம். உயிரெழுத்துகளில் தொடங்கும் விகுதிகள் முந்தைய பெயர்ச் சொற்களுடன் இணையும் பொழுது, சேர்த்தெழுதப்படாமல் பிரித்தெழுதப்படுதல் பழமரபு. அதே மரபு இங்கும் பின்பற்றப்பட்டுள்ளது. எனவே இக்கல்வெட்டுகள் மூன்றும் காலத்தால் முற்பட்டவை எனக் கருதலாம். தொல்லெழுத்தியல், எழுத்தமைப்பியல் மற்றும் மொழியியல் ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் இக்கல்வெட்டுகள் காலத்தால் முந்தியவை. நடுகற்களைப் பற்றிய குறிப்புகள் சங்க இலக்கியங்களில் விரவிக் கிடக்கின்றன. இருபத்தைந்திற்கும் மேற்பட்ட சங்ககாலப் புலவர்கள் இவற்றை வியந்து கூறியுள்ளனர். தொல்காப்பியம், அகநானூறு, புறநானூறு, மலைபடுகடாம், ஐங்குறுநூறு, பட்டினப்பாலை போன்ற இலக்கியங்கள் நடுகற்களைப் பற்றியும், அவ்ற்றில் காணப்பெறும் எழுத்துகளைப் பற்றியும் சிறப்புறக் கூறுகின்றன. சீத்தலைச் சாத்தனார், "விழுத் தொடை மறவர் வில்இட விழ்ந்தோர், எழுத்துடை நடுகல்" (அகம் : 53) எனவும், ஓதலாந்தையார், விழுத்தொடை மறவர் வில்லிடத் தொலைந்தோர், எழுத்துடை நடுகல் (ஐங்குறுநூறு : 352) எனவும், மதுரை மருதன் இளநாகனார், பேஎம் முதிர் நடுகல், பெயர் பயம் படரத்தோன்று பெயரும் குயில் எழுத்து (அகம் : 297), மரம்கோள் உமண்மகள் பெயரும் பருதிப் புன்தலை சிதைந்த வன்தலை நடுகல், கண்ணி வாடிய மண்ணா மருங்குல், கூர் உளி குயின்ற கோடுமாய் எழுத்து (அகம் : 343) எனவும் குறிப்பிடுகின்றன. இக்குறிப்புகள் அனைத்தும் சங்ககாலத்தில் எழுப்பப் பெற்ற நடுகற்களில் எழுத்துகள் இருந்தன என்பதைப் புலப்படுத்துகின்றன. இப்போது கிடைத்துள்ள சங்ககால நடுகற்கள் மூலம் முதன் முறையாக இவ்வுண்மை உறுதிப்படுத்தப் பெறுகிறது. இந்நடுகல்லின் ஒளிப்படத்தைப் பார்வையுற்ற மூத்த கல்வெட்டறிஞர் திரு.ஐராவதம் மகாதேவன் அவர்கள் பின்வருமாறு கருத்துரைத்தார். "எழுத்தமைதியின் அடிப்படையில் இந்நடுகற்கள் மாங்குளம் தமிழ்ப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளை ஒத்திருப்பதால் இவற்றின் காலத்தை கி.மு.இரண்டாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கக் காலத்திற்கு முன்பாக எடுத்துச் செல்லலாம். இந்தியாவில் கிடைத்த நடுகற்களில் காலத்தால் முந்தைய நடுகற்கள் என்ற பெருமையை இந்நடுகற்கள் பெறுகின்றன. தமிழகத்தில் கிடைத்த தமிழ்ப் பிராமிக் கல்வெட்டுகளில் பிராகிருதச் சொற்களின் கலப்பின்றித் தூய தமிழ்ச் சொற்களைக் கொண்டு எழுதப் பெற்றுள்ளன. சங்க காலத்தில் தமிழகம் முழுவதும் கல்வி அறிவைப் பெற்றுத் திகழ்ந்திருந்ததை இக்கண்டுபிடிப்பு உணர்த்துகின்றன. இந்நடுகற்களைப் படித்துணர்வதற்குத் தமிழ்ப் பல்கலைக்கழகத்தின் முன்னாள் பேராசிரியரும் இந்திய வரலாற்று ஆய்வுக் கழகத்தின் உறுப்பினருமான பேராசிரியர் எ.சுப்பராயலு அவர்கள் பெரிதும் துணைபுரிந்தார். முன்னாள் கல்வெட்டியல் துறைத் தலைவர் பேராசிரியர் செ.இராசு அவர்கள் மத்தியத் தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறையைச் சார்ந்த முனைவர் சு.இராசவேலு, டாக்டர் இராசமாணிக்கனார், வரலாற்று ஆய்வு மையத்தின் இயக்குநர் முனைவர் இரா.கலைக்கோவன், அரியலூர் அரசினர் கலைக் கல்லூரி வரலாற்றுத் துறைத் தலைவர் முனைவர் இல.தியாகராசன் மற்றும் மு.நளினி போன்றோர் கல்வெட்டுகளைக் கண்ணுற்று இக்கண்டுபிடிப்பை நிகழ்த்திய ஆய்வுக் குழுவைப் பாராட்டினர். இந்நடுகற்கள், தமிழ்ப் பல்கலைக் கழகக் கல்வெட்டியல் மற்றும் தொல்லியல் துறையின் தலைவர் முனைவர் கா.ராசன் தலைமையில் இயங்கிய ஆய்வாளர்கள் வி.பி.யதிசுக்குமார் மற்றும் திரு சி.செல்வகுமார் ஆகியோர் கள ஆய்வில் கண்டுபிடித்தனர். ஆய்வாளர் முனைவர் மா.பவானி மற்றும் திரு.ச. வெங்கடாசலம் ஆகியோர் நடுகற்கள் கிடைத்த இடத்திற்கு வந்து கல்வெட்டுகளைப் படிக்க உதவி புரிந்தனர். நன்றி : தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி வெளியிடு. நன்றி : மள்ளர் மலர் - மே 2006